از غلات صبحانه ترد گرفته تا بیسکویت های ظریف چای عصرانه و پاستای آل دنته برای شام، بسیاری از غذاهای مورد علاقه ما یک راز تولید مشترک دارند: فناوری اکستروژن. این فرآیند همه کاره به عنوان "تبدیل کننده" صنعت غذا عمل می کند و مواد خام ساده را از طریق تجهیزات دقیق و کنترل فرآیند به محصولات خوشمزه تبدیل می کند. اما چگونه تولیدکنندگان می توانند به طور کامل پتانسیل آن را برای دستیابی به جهش های بهره وری و نوآوری محصول باز کنند؟
اکستروژن مواد غذایی چیز جدیدی نیست. این فناوری به دهه 1870 و تولید سوسیس با استفاده از اکسترودرهای گوشت برمی گردد. تا دهه 1930، پاستا خشک و غلات صبحانه از طریق اکستروژن وارد تولید انبوه شدند و ماشین آلات به تدریج در نانوایی ها ظاهر شدند. امروزه، این اصول، لوازم آشپزخانه رایج از آسیاب های گیاهی گرفته تا ماکارونی سازها را نیرو می بخشد.
این فرآیند کیفیت ثابت، محصولات یکنواخت و تولید با حجم بالا را ارائه می دهد. از طریق اکستروژن، تولیدکنندگان می توانند غذاها را تقریباً در هر اندازه، رنگ، شکل یا بافتی ایجاد کنند - چه آماده خوردن و چه نیاز به آماده سازی بیشتر.
در هسته اکستروژن خود اکسترودر قرار دارد. این دستگاه مواد تشکیل دهنده را مخلوط می کند در حالی که گرمای تولید شده از اصطکاک و گرمایش تکمیلی یک مخلوط همگن ایجاد می کند که سپس از طریق قالب ها برای تشکیل محصولات نهایی مجبور می شود. واکنش ها در داخل بشکه و در سطوح قالب به طور بحرانی بر نتایج پردازش و ویژگی های محصول نهایی تأثیر می گذارد.
به عنوان مثال، غلات و تنقلات هنگام عبور از قالب ها، انبساط چشمگیری را تجربه می کنند، در حالی که قالب های سفارشی می توانند ویژگی های خاصی را القا کنند. قالب های بلند الیاف گوشتی را در پروتئین های گیاهی ایجاد می کنند، در حالی که قالب های ریخته گری برنز بافت خشن امضای پاستا را برای چسبندگی بهتر سس تولید می کنند.
مانند تمام فرآیندهای اکستروژن، تولید مواد غذایی نیاز به کنترل دقیق عوامل متعددی از جمله:
اکثر اکستروژن مواد غذایی در سطوح رطوبت نسبتاً کم (زیر 40٪) رخ می دهد، زیرا آب ویسکوزیته مخلوط را کاهش می دهد و مواد را پلاستیزه می کند. افزایش تراکم رطوبت، گشتاور و فشار قالب را کاهش می دهد و باعث می شود "اکستروژن مرطوب" به تغذیه دو پیچی، اختلاط پیشرفته و کنترل دمای تصفیه شده نیاز داشته باشد.
محتوای نمک به طور قابل توجهی بر بافت محصول نهایی با تأثیر بر هوادهی و انبساط پس از اکستروژن تأثیر می گذارد. همچنین بر رنگ آمیزی تأثیر می گذارد زیرا جذب رطوبت بر توانایی قهوه ای شدن تأثیر می گذارد. با این حال، نمک به عنوان یک حامل موثر برای توزیع یکنواخت رنگ و طعم در سراسر محصولات عمل می کند.
برای به حداکثر رساندن مزایای فناوری اکستروژن، تولیدکنندگان باید بر پنج حوزه کلیدی تمرکز کنند:
آماده سازی مناسب مواد خام، اکستروژن بهینه را تضمین می کند. تکنیک ها عبارتند از:
انتخاب تجهیزات مستقیماً بر نتایج تأثیر می گذارد. اکسترودرهای دو پیچی به دلیل قابلیت های اختلاط برتر، به طور فزاینده ای بر کاربردهای غذایی غالب هستند. اجزای کلیدی که نیاز به بهینه سازی دارند:
پارامترهای بحرانی مانند سرعت پیچ، پروفیل های دما و نرخ تغذیه، نیاز به نظارت و تنظیم دقیق برای اطمینان از کیفیت ثابت دارند. سیستم های حسگر پیشرفته و الگوریتم های کنترل، بهینه سازی در زمان واقعی را امکان پذیر می کنند.
به عنوان عنصر شکل دهی نهایی، قالب ها ظاهر و بافت محصول را تعیین می کنند. سیستم های CAD/CAM مدرن، هندسه های پیچیده را تسهیل می کنند در حالی که انتخاب مواد و عملیات سطحی، دوام را افزایش می دهد.
خنک کردن، برش و عملیات اضافی (پخت، سرخ کردن، چاشنی) تبدیل محصول را کامل می کند. سیستم های خودکار دقت را در عین حفظ راندمان تضمین می کنند.
روندهای نوظهور که تکامل فناوری اکستروژن را شکل می دهند عبارتند از:
از آنجایی که تولیدکنندگان مواد غذایی به دنبال مزیت رقابتی از طریق نوآوری محصول و کارایی عملیاتی هستند، تطبیق پذیری و مقیاس پذیری فناوری اکستروژن آن را به عنوان یک فعال کننده حیاتی قرار می دهد. کسانی که پیچیدگی های آن را در حالی که سفارشی سازی را در آغوش می گیرند، تسلط دارند، تحول صنعت را رهبری خواهند کرد.